Dziurawiec nie tylko w stanach depresyjnych, PMS i menopauzie

6
11624
dziurawiec
Dziurawiec zwyczajny przede wszystkim posiada naturalne właściwości antydepresyjne

Dziurawiec zwyczajny to roślina kwitnąca z rodzaju Hypericum, która od ponad 2000 lat była wykorzystywana jako zioło lecznicze, głównie w celu łagodzenia stanów przeciwdepresyjnych i przeciwzapalnych. Występuje głównie w Europie, części Azji i Afryki, oraz zachodniej części Stanów Zjednoczonych, jednak jego działanie znane jest na całym świecie. Przedstawiamy najważniejsze właściwości tego wyjątkowego zioła.

Do rodzaju hypericum należy około 400 różnych gatunków ziół i krzewów, które mają żółte lub miedziane kwiaty, z czterema do pięciu płatków, licznymi pręcikami i pojedynczymi słupkami. Uznaje się, że dziurawiec pochodzi z Europy, ale jest obecnie dość powszechnie spotykany nawet w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Najlepiej rośnie w suchej glebie, na poboczach lasów i łąkach. Jednym z największych producentów dziurawca jest Australia, która produkuje obecnie ok. 20% światowych dostaw, chociaż przez bardzo długi czas był on tam uważany za chwast.

Wiele osób nie zna tego zioła i zastanawia się nad właściwościami dziurawca oraz sposobami jego wykorzystania. W niniejszym artykule przedstawiamy obszernie jak stosować dziurawiec, na co pomaga, jak wykonać napar z dziurawca, jak działa nalewka z dziurawca i wiele innych porad w tym zakresie.

Dziurawiec zwyczajny czyli co?

Dziurawiec zwyczajny zawiera w sobie dziesiątki substancji biologicznie czynnych, ale największą wartość medyczną mają hiperycyna i hiperforyna. Pozostałe, przydane dla zdrowia związki to głównie flawonoidy, takie jak rutyna, kwercetyna i kemferol. Większość firm farmaceutycznych posiada w swojej ofercie różnorodne i komponowane na bazie dziurawca preparaty zdrowotne, które są powszechnie stosowane przez miliony ludzi na wszystkich kontynentach. Szacuje się, że roczna sprzedaż produktów z zawartością tego zioła przekracza kilka miliardów dolarów!

Hypericum perforatum od początku naszej ery był powszechnie wykorzystywany przez greckich lekarzy, którzy przypisywali mu nie tylko właściwości lecznicze i ochronne, ale nawet mistyczne. Wykorzystanie dziurawca od początku obejmowało głównie leczenie chorób, takich jak zaburzenia nerwowe lub silne wahania nastroju.

Dziurawiec wciąż jest jednym z najczęściej zalecanych środków naturalnych, szczególnie w przypadku depresji oraz objawów takich jak lęk, ciągłe zmęczenie, utrata apetytu i problemy ze snem. Jest również stosowany w leczeniu problemów z kołataniem serca, huśtawkami nastrojów, w objawach nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi – ADHD, zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych – OCD, sezonowych zaburzeniach afektywnych – SAD oraz objawach menopauzy.

Dziurawiec właściwości i działanie zdrowotne

  1. Łagodzenie objawów depresji

Wiele badań wskazuje na to, że dziurawiec zwyczajny może pomóc walczyć z łagodną do umiarkowanej depresji. W odróżnieniu do większości leków przeciwdepresyjnych na receptę, pozwala zmniejszyć stany lękowe, nie przynosząc żadnych istotnych skutków ubocznych, takich jak zmniejszenie libido. Może jednak wchodzić w interakcje z wieloma lekami, dlatego powinien być stosowany wyłącznie pod opieką lekarza, zwłaszcza jeśli podczas leczenia przyjmowane są antydepresanty.

Wiele badań wskazuje, że dziurawiec wykazuje działanie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny – SSRI, będących popularnymi rodzajami leków przeciwdepresyjnych, które przepisywane są zwykle przy początkowym leczeniu depresji. Ma on zatem właściwości nieco podobne do tak popularnych leków jak Prozac, Zoloft czy Celexa. Naukowcy nie są jednak pewni, jak dokładnie działa dziurawiec, jednak przy jego stosowaniu obserwują zwiększony wychwyt serotoniny, dopaminy i noradrenaliny w mózgu. Dzięki temu możliwa jest poprawa nastroju i lepsze samopoczucie w przypadku pierwszych objawów depresji.

Dziurawiec zwyczajny często kojarzony jest z poprawą nastroju u osób z SAD, czyli rodzajem depresji, która występuje w miesiącach zimowych, najczęściej z powodu braku światła słonecznego. SAD jest zwykle leczony terapią światłem, ale istnieją pewne dowody na to, że włączenie suplementacji ekstraktów z dziurawca, łącznie z fototerapią, działa nawet lepiej. Pozwala on zatem skuteczniej pokonać tzw. zimową depresję.

  1. Poprawa nastroju w okresie menopauzy

Liczne obserwacje wskazują na to, że dziurawiec zwyczajny, jako naturalny lek ziołowy, skutecznie łagodzi psychologiczne i wegetatywne objawy menopauzy. Niemieckie badania pokazały, że po 12 tygodniach leczenia tym ziołem zaobserwowano znaczną poprawę w zakresie objawów psychicznych i psychosomatycznych. Dziurawiec podawano w tabletkach 111 kobietom w wieku od 43 do 65 lat, w ilości 900 mg, trzy razy dziennie. Można zatem z wysokim prawdopodobieństwem domniemywać, że jest on skutecznym środkiem na lepsze samopoczucie w trudnym okresie przekwitania kobiet.

  1. Łagodzenie objawów PMS

Brytyjskie badania pokazały, że regularne przyjmowanie ekstraktu z tej rośliny rzeczywiście przynosi poprawę samopoczucia kobiet w okresie napięcia przedmiesiączkowego. Obserwacją objęto 36 kobiet w wieku 18-45 lat, które podzielono na dwie grupy. Przez okres dwóch pełnych cykli miesiączkowych pierwsza z nich przyjmowała 900 mg ekstraktu z dziurawca, a druga jedynie tabletki placebo. W następnej kolejności zmieniono grupy na dwa kolejne cykle. Uzyskane wyniki pokazały, że ziele dziurawca może być z powodzeniem stosowane do łagodzenia i zwalczania objawów PMS, w szczególności przewlekłego zmęczenia, braku równowagi hormonalnej czy obniżonego nastroju.

Efekty działania suplementacji oceniane były przez cały okres badania przy użyciu raportu dobowego, w którym kobiety informowały o własnych odczuciach w zakresie nastroju, agresji, równowagi hormonalnej i stymulacji. Wyniki wskazały jednoznacznie, że dziurawiec jest lepszy od placebo w poprawie objawów fizycznych i behawioralnych PMS, jednak nie przyniósł on żadnych znaczących efektów w zwalczaniu bólu.

  1. Neutralizowanie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne to zaburzenia psychiczne, które powoduję, że ludzie wykonują pewne działania wielokrotnie i nie są w stanie tego kontrolować. Skutki takiego schorzenia mogą być poważnie wyniszczające, dlatego bardzo często niezbędne jest zastosowanie odpowiednich środków zaradczych. W tym względzie również pozytywny wpływ dziurawca przynosi dość obiecujące efekty.

Jedno z przeprowadzonych dotychczas badań objęło 12 pacjentów, którzy mieli rozpoznanie OCD. Byli oni leczeni przez okres 12 tygodni, przy stałej dawce 450 mg dziurawca, dwa razy dziennie. Badanie obejmowało ocenę tygodniową oraz miesięczną.

Na tej podstawie zaobserwowano dość istotne zmiany, które w znacznej części przypadków zaszły już w ciągu tygodnia, a następnie wzrastały przez cały okres. Ostatecznie stwierdzono, że u 5 spośród 12 pacjentów da się zauważyć „dużą poprawę”, u 6 „minimalną poprawę”, 1 pacjent otrzymał ocenę „bez zmian”. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi była jednak biegunka i niespokojny sen. Ponieważ poprawa rozpoczynała się w pierwszym tygodniu i rosła w miarę upływu czasu, naukowcy uważają, że w niektórych przypadkach wyciąg z dziurawca może być pomocnym narzędziem w leczeniu OCD.

  1. Naturalny potencjał przeciwnowotworowy

Hiszpańscy naukowcy odkryli, że dziurawiec może hamować wzrost niektórych komórek nowotworowych. Dane z badań przeprowadzonych w 2003 roku wskazują, że pochodna hiperforyny jest związkiem, który może mieć silny wpływ w zakresie ochrony przed niekontrolowanym namnażaniem komórek. Właściwości te mogą mieć zatem istotne znaczenie w zakresie hamowania rozwoju nowotworów i tworzenia się przerzutów.

  1. Naturalny środek do walki z zapaleniami i podrażnieniami skóry

Wyciągi z dziurawca przez setki lat były wykorzystywane w leczeniu różnego typu skaleczeń i otarć. Ich przydatność do zmniejszenia stanów zapalnych jest dobrze znana w ziołolecznictwie i wiązana jest głównie ze zdolnościami zwalczania infekcji. Dziurawiec zwyczajny posiada bowiem naturalne właściwości antybakteryjne, a tym samym może pomóc w walce ze stanem zapalnym, który znajduje się u podstaw większości chorób.

Ziele dziurawca wykazuje właściwości przeciwzapalne ze względu na efekt hamujący substancje prozapalne, takie jak cyklooksygenaza-2, interleukina-6 oraz indukowalna syntaza tlenku azotu. To one w wielu przypadkach odgrywają zasadniczą rolę w przewlekłych chorobach zapalnych. Podczas miejscowego zastosowania dziurawca możliwe jest łagodzenie nieprzyjemnych objawów, związanych z drobnymi uszkodzeniami i podrażnieniami skóry. Działa on również leczniczo w przypadku egzemy, oparzeń, a nawet hemoroidów.

Potwierdzają to m.in. niemieckie badania z 2003 roku. Objęły one 18 pacjentów z problemami dermatologicznymi, którym podawano dziurawiec dwa razy dziennie, przez okres czterech tygodni. Po tym czasie zaobserwowano wyraźne zmniejszenie mian skórnych, przy wysokiej tolerancji przyjmowania tego zioła.

Jak korzystać z ziela dziurawca zwyczajnego

herbata z dziurawca
Samodzielnie zebrany dziurawiec

Dziurawiec zwyczajny to dość popularne i dobrze dostępne zioło. Można je bardzo często kupić zarówno w lokalnym sklepie ze zdrową żywnością, jak i aptece lub sklepie zielarskim. Występuje w wielu formach, najczęściej w postaci kapsułek, tabletek, nalewek, herbatek, itp. Można również czasem znaleźć dziurawiec zwyczajny w postaci suszu lub proszku. Większość produktów jest standaryzowana i zawiera ok. 0,3% hiperycyny, jednak przed zakupem warto się upewnić czy dany produkt jest świeży i sterylnie zapakowany. Warto jednak pamiętać, że ziołowe suplementy diety generalnie nie są regulowane prawnie, dlatego warto je stosować z rozwagą.

Najczęstsze polecane sposoby i dawki dziurawca, dla poszczególnych problemów zdrowotnych:

  • zwalczanie lęków – 900 mg dziurawca przyjmowana doustnie dwa razy dziennie przez kilka tygodni,
  • łagodna depresja – 300 mg, trzy razy dziennie, najlepiej przed posiłkami,
  • umiarkowane stany depresji – 900-1800 mg dziurawca doustnie, codziennie, przez okres od 8 do 12 tygodni,
  • zespół napięcia przedmiesiączkowego PMS – 300-900 mg dziurawca, doustnie, codziennie, przez dwa cykle miesiączkowe,
  • menopauza – 300 mg raz na dobę, przez 12 tygodni,
  • łuszczyca – należy używać maści z dziurawcem dwa razy dziennie, przez co najmniej 4 tygodnie,
  • gojenie ran – używaj wodnego roztworu z ok. 20% udziałem dziurawca oraz wazeliny, aplikując na zmienioną chorobowo skórę, trzy razy dziennie, przez okres 16 dni,
  • zespół jelita drażliwego – 450 mg, dwa razy na dobę, przez okres 12 tygodni,
  • nerwobóle – 900 mikrogramów hiperycyny doustnie, w dwóch okresach terapii, po 5 tygodni każdy,
  • zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne – 450-1800 mg doustnie, codziennie przez 12 tygodni.

Powyższe wskazania nie mają charakteru porady lekarskiej, jedynie zestawienie najczęściej polecanych terapii z zastosowaniem dziurawca. Bezpieczeństwo i efektywność działania zależy w znacznym stopniu od czynników osobniczych, dlatego wszelkie samodzielne próby leczenia powinny być konsultowane z lekarzem.

Dziurawiec skutki uboczne i przeciwwskazania

Szczegółowe badania potwierdzają, że przy zastosowaniu doustnym, przez okres do trzech miesięcy dziurawiec zwyczajny jest generalnie bezpieczny. Niektóre dane sugerują, że może być regularnie stosowany nawet przez ponad rok.

Najczęściej występujące efekty uboczne obejmują problemy ze snem, wyraziste sny, nocną drażliwość, zaburzenia żołądkowe, zmęczenie, suchość w ustach, zawroty głowy, bóle głowy, wysypkę, biegunkę i mrowienie. W dużych dawkach i ekspozycji na słońce dziurawiec może powodować silnie nieprzyjemne reakcje organizmu.

Dziurawiec nie jest zalecany dla kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Niektóre źródła podają, że  najprawdopodobniej jest bezpieczny dla dzieci w wieku od 6 do 17 lat, jednak nie powinien być podawany dłużej nić 8 tygodni.

Zalecane szczególne środki ostrożności

W literaturze można znaleźć wiele przeciwwskazań do stosowania dziurawca w określonych przypadkach chorobowych oraz w sytuacji przyjmowania niektórych leków. Najnowsze badania ujawniają możliwość wchodzenia w interakcję składników dziurawca z innymi składnikami leczniczymi. Mogą one również sprzyjać wytwarzaniu enzymów w jelitach i wątrobie, które powodują szybsze usuwanie leków z organizmu oraz metabolizują je do nieaktywnych form, przyczyniając się do osłabienia skuteczności terapii farmakologicznych.

Niektóre przypadki wykazały, że w trakcie leczenia bezpłodności jednoczesne przyjmowanie dziurawca może zmniejszać prawdopodobieństwo poczęcia dziecka, a w przypadku przyjmowania leków na ADHD może nasilać jego objawy. Niektóre źródła wskazują nawet na prowadzenie do epizodów maniakalnych u ludzi z chorobą dwubiegunową lub cierpiących z powodu ciężkiej depresji, a także przyczynić się do otępienia u osób z chorobą Alzheimera. Duże dawki dziurawca mogą także wywołać psychozy u niektórych osób ze schizofrenią.

W przypadku stosowania dziurawca należy zwrócić szczególną uwagę na ewentualne reakcje alergiczne, uczucie zmęczenia lub niepokój, a także zwiększone ciśnienie krwi, zwiększoną wrażliwość na słońce, czy rozstrój żołądka. W każdym z tych przypadków należy rozważyć zaprzestanie jego stosowania.

W przypadku poważnych chorób i dolegliwości o zamiarze stosowania dziurawca zawsze należy poinformować lekarza, gdyż może on wchodzić w interakcje z wieloma lekami, w tym z pigułkami antykoncepcyjnymi, lekami na alergie, lekami uspokajającymi, środkami na migreny oraz choroby serca. Szczególną ostrożność należy zachować w przypadku:

  • myśli samobójczych lub ciężkiej depresji,
  • zaburzeń krzepliwości krwi,
  • cukrzycy,
  • zaćmy,
  • wysokiego poziomu cholesterolu,
  • padaczki,
  • słabego układu nerwowego,
  • skłonności do opuchlizny ciała,
  • problemów żołądkowych lub jelitowych,
  • osłabionego systemu odpornościowego,
  • zażywania leków na HIV / AIDS.
zbiory dziurawca
Dziurawiec zbierany podczas kwietniowego kwitnienia

Samodzielne zbieranie i wykorzystanie dziurawca

Kiedy zbierać dziurawiec? Ziele dziurawca najczęściej zbieramy w kwietniu lub podczas kwitnienia. Ścinamy młode, względnie delikatne pędy, a następnie suszymy go w przewiewnym i ocienionym miejscu. Po wyschnięciu i pokruszeniu dziurawiec najlepiej przechowywać jest w papierowych torbach.

Napar z dziurawca

Łyżkę suszonego ziela wsypujemy do szklanki i zalewamy wrzątkiem, a następnie odstawiamy pod przykryciem na ok 15 minut. Napar z dziurawca traktowany jest często jako ziołowa herbatka uspokajająca.

Odwar z dziurawca

2 łyżki ziela wsypujemy do ok. 0,5 l wrzącej wody i gotujemy przez 5 minut. Odstawiamy na 10 minut, przecedzamy i pijemy po pół szklanki 3 razy dziennie. Odwar z dziurawca najczęściej poleca się stosować tuż przed jedzeniem.

Dziurawiec tabletki

Suplementy diety z ekstraktem z dziurawca przeznaczone są zazwyczaj do poprawy ogólnego stanu psychicznego, w tym wspierania pozytywnego nastroju, polepszeniu samopoczucia oraz utrzymania równowagi emocjonalnej. Zawarte w dziurawcu składniki aktywne aktywują zdolności umysłowe oraz zapewniają lepsze znoszenie sytuacji stresowych. Suplementy tego typu ułatwiają osiągnięcie stanu relaksu i właściwego odprężenia, a także wspierają zdrowy sen.

Tabletki z dziurawcem zawierają zazwyczaj ok. 200 – 400 mg ekstraktu ziołowego i są ogólnie dostępne w aptekach i sklepach zielarskich. Powinno się je stosować według wskazówek producenta, najczęściej doustnie, 2-3 razy dziennie po 1-2 tabletkach przed lub podczas posiłku. Nie należy przekraczać dawek wskazanych na opakowaniu.

Suplementy dziurawca nie mogą być stosowane zamiast zróżnicowanej diety. Tabletek nie należy również stosować po upływie terminu ważności. Przyjmowanie preparatów z ekstraktem dziurawca może być przyczyną uczulenia na światło słoneczne, które w szczególności może występować u osób z jasną karnacją skóry.

Nalewka z dziurawca

Surowiec ziołowy dziurawca można samodzielnie zebrać lub kupić w sklepie zielarskim albo w aptece. Nalewkę leczniczą można przygotowywać z suszu przez cały rok. Składniki nalewki z dziurawca:

  • 0,5 l spirytusu,
  • 0,5 wódki,
  • 150 g suszu dziurawca.

Susz ziołowy umieszczamy w słoju i zalewamy wódką. Całość odstawiamy i codziennie potrząsamy. Po tygodniu wódkę zlewamy i przecedzamy, a pozostały w słoju dziurawiec zalewamy spirytusem. Po tygodniu codziennego wstrząsania i odstawiania, spirytus zlewamy, susz dobrze wyciskamy. Otrzymany spirytus łączymy z otrzymaną wcześniej wódką i przelewamy do jednej butelki. Cenną właściwością nalewki z dziurawca jest obecność rozpuszczalnej w alkoholu hiperacyny, jednej z substancji, odpowiedzialnych za nasz dobry nastrój. Nalewkę stosuje się 2-3 razy dziennie po jednej łyżeczce do posiłku. Można ją rozcieńczać z innymi płynami.

Sok z dziurawca

Sok z dziurawca, znany również jako Succus Hyperici, wytwarza się ze świeżego ziela, przy zastosowaniu etanolu. Jest on uznawany za płynny produkt leczniczy, z przeznaczenie stosowania doustnego. Najczęściej zalecany jest w przypadku niestrawności i o ile lekarz nie wskaże inaczej, 3 razy dziennie po 2,5 ml. Lek można rozcieńczać niewielką ilością wody.

Dziurawiec opinie

Większość osób pozytywnie ocenia stosowanie dziurawca w różnych formach. Wpływa on nie tylko na lepszy stan umysłu, ale także zapewnia lepszą ochronę organizmu przed zmianami chorobowymi.

Dziurawiec jest ziołem łatwo dostępnym i niedrogim, dlatego może być wykorzystywany bez większego wysiłku. Na rynku dostępny jest susz ziołowy, jak i gotowe suplementy diety, najczęściej w postaci tabletek z ekstraktem. Dość łatwo samodzielnie przygotowywać napary i herbatki ziołowe, a także soki i nalewki. Według większości dostępnych opinii, dziurawiec to bardzo wdzięczne ziele, które łatwo wykorzystać w domowej apteczce.

Poprzedni artykuł15 korzyści z picia soku z marakui
Następny artykułOlej z arniki – Właściwości i zastosowania
Jestem zawodową zielarką i fitoterapeutką absolutnie zakochaną w swojej pracy. Chętnie dzielę się swoją wiedzą na temat świata roślin, a w szczególności chętnie piszę o ich zbawiennym wpływie na nasze zdrowie i samopoczucie. Interesują mnie szczególnie dawne przepisy oraz formuły lecznicze i pielęgnacyjne, z których wiele posiada już solidnie potwierdzone naukowo działanie. W większości przypadków moje artykuły nie powinny być jednak traktowane jako rodzaj porady medycznej, a jedynie inspiracja i wstęp do dalszych poszukiwań. Warto bowiem pamiętać, że niewłaściwe stosowanie ziół i innych roślin może przynosić skutki odwrotne od oczekiwanych.

6 KOMENTARZE

  1. W aptekarzu polskim można również przeczytać o dziurawcu: “Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) zwany również zielem świętojańskim jest jedną z najpopularniejszych roślin leczniczych o bardzo szerokim zastosowaniu. Właściwości lecznicze w dużej mierze zależą od sposobu przetworzenia rośliny. Wyciągi wodne, czyli napary stosowane są w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych. Wyciągi alkoholowe i ekstrakty z dziurawca wykorzystywane są w leczeniu umiarkowanych i łagodnych stanów depresyjnych. Obecnie uważa się, że głównym składnikiem odpowiedzialnym za działanie przeciwdepresyjne wyciągu z dziurawca jest hyperforyna, w mniejszym stopniu hyperycyna – związki te nie rozpuszczają się w wodzie. Mechanizm działania przeciwdepresyjnego związany jest z hamowaniem wychwytu zwrotnego serotoniny, noradrenaliny i dopaminy. Efekt terapeutyczny jest dopiero po 2-3 tygodniach stosowania. Podobny mechanizm mają syntetyczne leki przeciwdepresyjne. Preparaty dziurawca są dobrze tolerowane, wykazują niewielką ilość działań niepożądanych. Do najczęściej występujących zalicza się: bóle i zawroty głowy, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, suchość w ustach, bezsenność i reakcje alergiczne. Częstość występowania działań niepożądanych po stosowaniu preparatów dziurawca w leczeniu depresji szacuje się na około 3% chorych, podczas gdy w przypadku syntetycznych leków przeciwdepresyjnych występują one aż u 20%. Preparaty z dziurawca wykazują działania fotouczulające, dlatego podczas ich stosowania należy unikać słońca. Przeciwwskazane są u kobiet w ciąży oraz podczas karmienia piersią. Ze względu na ryzyko wystąpienia interakcji z innymi lekami dziurawiec powinien być stosowany w monoterapii. Dziurawiec jest silnym induktorem enzymów wątrobowych kompleksu P-450 (CYP3A4, CYP2C9, CYP2C19), co oznacza, że inne leki (50% obecnie znanych leków jest metabolizowanych przez CYP3A4) przyjmowane razem z dziurawcem mogą podlegać szybszemu metabolizmowi i osiągać mniejsze stężenie we krwi, a zatem działać krócej i słabiej. Jednoczesne stosowanie dziurawca może zmniejszyć stężenie i przez to osłabić efekt kliniczny wielu leków np. blokerów kanałów wapniowych (amlodypina, lacydypina, werapamil), statyn (simwastatyna), sartanów (losartan), opoidów, glikokorty-kosteroidów, warfaryny, indynawiru, cyklofosfamidu, cyklosporyny, sildenafilu oraz doustnych leków antykoncepcyjnych. Efekt indukujący aktywność enzymów może się utrzymywać nawet dwa tygodnie po zakończeniu terapii preparatami zawierającymi dziurawiec. Ponadto jednoczesne stosowanie dziurawca z syntetycznymi lekami przeciwdepresyjnymi (np. sertralina, paroksetyna, escitalopram, trazodon, amitryptylina, wenlafaksyna, moklobemid) może wywołać zespół serotoninowy, charakteryzujący się
    niepokojem, pobudzeniem, bezsennością, obfitymi potami, hipertermią, wzmożonym napięciem mięśni, przyspieszoną pracą serca. Nieleczony zespół serotoninowy może prowadzić do śpiączki, a nawet do śmierci. Preparaty zawierające w swoim składzie dziurawiec są dostępne jako leki OTC i często stosowane są przez pacjentów, którzy uważają iż lek pochodzenia roślinnego jest bezpieczny. Obecnie na rynku jest duża ilość suplementów diety zawierających dziurawiec, gdzie producent nie ma obowiązku prowadzenia badań dotyczących interakcji i dlatego ciężar informowania pacjenta o możliwości wystąpienia interakcji z innymi lekami spoczywa na farmaceucie. Depresja zimowa jest częstym i złożonym problemem. Farmaceuta powinien namawiać pacjentów do leczenia depresji. Bardzo ważne jest odróżnienie depresji od stanu przygnębienia (chandry). Zmiana trybu życia, aktywność fizyczna, więcej światła, dieta bogata w tryptofan, preparaty z dziurawca odgrywają istotną rolę w powrocie do zdrowia ale nie powinny zastąpić wizyty u specjalisty.”

  2. Babka wąskolistna albo lancetowata (nazwa pochodzi od kształtu liści), podobnie jak babka średnia (Plantago media L.) oraz zwyczajna (Plantago major L.), należy do najpopularniejszych roślin ziemi. Nie występuje tylko na szczerym piasku. Ojczystą krainą wszystkich trzech gatunków babki jest Europa, skąd roślina ta została zawleczona na wszystkie kontynenty. Nazwa „plantago” jest pejoratywem od łacińskiego „piania”, roślina, co na polski można przełożyć jako „roślinisko”, a więc chwast, zielsko.
    Surowiec leczniczy, którym są wysuszone nadziemne części dziurawca, zawiera m.in. flawonoidy. olejek lotny, garbniki, naftodwnantrony (m.in lupeiycyna), związki żywicowe i cukrowe, kwas askorbinowy.

  3. Dziurawiec pospolity obok dziurawca skrzydełkowatego, czterobocznego i rozesłanego należy do rodziny dziurawcowatych. Jest rośliną wieloletnią dorastającą do 60 cm wysokości. Łodyga dziurawca jest dwukanciasta, w górnej części galęzista. Typową cechą gatunku są międzywęźla z dwoma wystającymi podłużnymi liniami. Dziurawiec kwitnie od czerwca do sierpnia, a jego żółte kwiaty łatwo dostrzec na polanach, nieużytkach i ugorach.
    Charakterystyczna cecha tej rośliny utrwalona jest w nazwie – w liściach znajdują się zbiorniczki olejków eterycznych widocznych jako przeświecające jasne punkty, dziury. Ziele dziurawca zawiera ponadto garbniki, pektyny, witaminę C, kwas nikotynowy, cholinę, karoten, czerwony barwnik hyperycynę, żywice oraz wiele innych substancji biologicznie czynnych. Dziurawiec od dawna stosowano jako uniwersalny lek na dolegliwości wątroby i układu pokarmowego. Preparaty z dziurawca działają rozkurczająco na mięśnie gładkie żołądka, jelit i dróg żółciowych, zwiększają wydzielanie żółci i moczu. Równocześnie ich właściwości aseptyczne leczą stany zapalne żołądka i jelita grubego.
    Inne zastosowanie dziurawca wynika z właściwości hiperycyny, która w połączeniu z oddziaływaniem promieni słonecznych zwiększa wydolność układu hormonalnego. Jest to istotne we wspomaganiu leczenia nowotworów, oraz innych przewlekłych chorób wyniszczających organizm. Drugim aspektem ożywczego działania hiperycyny jest leczenie stanów lękowych, nerwicowo-depresyjnych, a u dzieci nocnego moczenia. Hiperycyna nie rozpuszcza się w wodzie, tak więc tego typu leki należy przygotowywać na bazie alkoholu.
    Kolejną zaletą leków z dziurawca jest wzmacnianie naczyń włosowatych, głównie dzięki zawartości garbników katechinowych, rutyny i niacyny. W praktyce dziurawiec przyspiesza gojenie podskórnych stłuczeń i żylaków podudzia.

    Zewnętrznie dziurawiec stosowany jest na trudno gojące się rany, owrzodzenia oraz przy zapaleniach gardła, krtani i nabłonka jamy ustnej. Ze względu na różną naturę składników czynnych dziurawca stosuje się odwary, nalewki i wyciągi olejowe (stosowane na zmiany skórne).
    Odwar: 1 łyżka suszonego ziela na 1 szklankę wody; gotować 5 mi-nut, po ostudzeniu przecedzić i pić przed posiłkiem po 1/3 szklanki.
    Nalewka: 100 g kwiatów pąków i młodych liści zalać 1/2 litra spirytusu, po tygodniu odcedzić. Spożywać kilka razy dziennie, rozcieńczając wodą.
    Wyciąg olejowy: 100 g świeżych kwiatów zwilżyć 100 gramami spirytusu, dodać 0,5 1 oleju i ogrzewać na parze przez 2-3 godziny. Stosować jak maść.
    Dziurawiec jest rośliną łatwą do pozyskania ze stanowisk naturalnych. W ogrodzie można wysiać nasiona lub chcąc uzyskać szybszy efekt, późną jesienią przenieść do ogrodu cale rośliny razem z bryłą korzeniową. Nie ma szczególnych wymagań, znosi gleby ubogie i suche. Zbioru pędów kwiatostanowych oraz młodych liści należy dokonywać w czerwcu, na początku kwitnienia.
    W tradycji ludowej dziurawiec słynął jako pogromca czartów – nieprzypadkowo przecież pełnia kwitnienia przypadała po przedziwnej nocy świętojańskiej. Dodatkowym dowodem na diabelską nienawiść i zawziętość wobec zioła było to, że złe duchy usiłowały je zniszczyć. W bezksiężycowe noce nakłuwały cieniutką igiełką liście i kwiaty dziurawca, jednak dzielna roślina dawała sobie z tą czarcią złością radę. Skoro taka była siła dziurawca, posługiwano się nim w celu przepłoszenia niepożądanych mocy. Suszone rośliny ustawiano przy kapliczkach, w domach, a także wkładano między karty modlitewników i pobożnych książek – żeby odpędzić głupie myśli utrudniające bogobojną lekturę.

  4. Surowiec zastosowany zewnętrznie w postaci tzw. oleum Hyperici ułatwia gojenie się ran. Zastosowany wewnętrznie wykazuje działanie przeciwdepresyjne. Wyciągi z dziurawca mają właściwości ściągające i rozkurczające mięśnie gładkie. Owoce wykazują działanie przeciwbakteryjne.
    Stosowany w zaburzeniach psychowegetatywnych, stanach depresyjnych, niepokoju nerwowym i lęku, chorobach wątroby i żołądka.

    Na przełomie lat 70/80 pojawiły się w literaturze informacje o badaniach, w których wykazano przeciwdepresyjne działanie dziurawca i jego wyciągów. Jednak do tej pory nie wyjaśniono ostatecznie, jakie składniki surowca są odpowiedzialne za to działanie. Większość autorów przypisuje je obecności hiperycyny i ewentualnie jej pochodnych. Również monografia Ko¬misji E w „Kompendium” uważa te związki za aktywne, ustalając dawkę dzienną na 0,2-1,0 mg hiperycyny. Nowsze badania wymieniają również ksantony i związki flawonoidowe jako składniki odpowiedzialne za ten efekt. W trakcie tych badań udowodniono jednoznacznie najlepsze działanie kompleksowego ekstraktu z dziurawca przewyższające efekt biologiczny poszczególnych frakcji i ich składników.
    Mechanizm działania przeciwdepresyjnego preparatów dziurawca polega m.in. na hamowaniu monoaminooksydazy (MAO) i katecholo-O-metylo-transferazy (COMT), enzymów odpowiedzialnych za katabolizm amin biogennych.

  5. W medycynie ludowej dziurawiec równy jest popularnością rumiankowi i mięcie, wykorzystywany jest do celów leczniczych od najdawniejszych czasów. Należy do rodziny Buttiferae, liczącej prawie 200 gatunków. Dziurawiec, który bardzo łatwo rozpoznać wśród wielu innych ziół o żółtych kwiatach, zawdzięcza swoją nazwę charakterystycznym, owalnym listkom, które wzięte pod światło wyglądają niczym podziurawione cienką szpileczką. Gdy patrzeć na listki z góry – tworzą one krzyżyk stąd inna nazwa dziurawca – krzyżowe ziele. Nazywają go też zielem świętojańskim, ponieważ choćby lato było najbardziej spóźnione zawsze zakwitnie do 24 czerwca.

    Dziurawiec w zastosowaniu wewnętrznym działa antyseptycznie, antybakteryjnie (hamuje wzrost gronkowca złocistego i innych drobnoustrojów Gram-dodatnich), ściągające (garbniki), niekwaśnienie, przeciwskurczowo na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i naczynia krwionośne oraz w mniejszym stopniu na drogi moczowe (powoduje powolny, stopniowy spadek napięcia ścian w tych narządach wywołany przez flawonoidy i liperycynę), moczopędnie, garbniki działają na drobne naczynia krwionośne, zwłaszcza na włośniczki i tętniczki przedkapilarne, podobnie jak witamina P. Hiperycyna katalizuje procesy wewnątrzwydzielnicze i wpływa korzystnie na mechanizmy (liperycyna występuje w soku z dziurawca i w jego oleju; w odwarze i w naparze jej brak, gdyż nie rozpuszcza się w wodzie). Dziurawiec pobudza łaknienie, poprawia trawienie, działa balsamicznie, przeciwgorączkowo, robakobójczo, przeciwdepresyjnie (popijanie soku), flawonoidy skutecznie działają przy nadciśnieniu tętniczym.

    Na użytek zewnętrzny dziurawiec ułatwia leczenie ropni, zakażonych ran, oparzeń II i III stopnia, wrzodów, ropnych zapaleń, zakażeń skóry, zapaleń sutka, ostrego nieżytu nosa i zapaleń gardła, owrzodzenia żylakowego. Bywa stosowany na miejsca pozbawione pigmentu przy bielactwie nabytym. Działa przeciwzapalnie i ściągające.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wstaw swój comentarz!
Wpisz tutaj swoje imię

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.