Choroba Parkinsona – Objawy, przyczyny i leczenie

0
2368
choroba Parkinsona
Choroba Parkinsona to nieuleczalna choroba układu nerwowego, która zazwyczaj dotyka osób w podeszłym wieku

Choroba Parkinsona to postępujące zaburzenie funkcjonowania układu nerwowego, które negatywnie wpływa na wiele funkcji organizmu, m.in. na poruszanie się i procesy myślowe. Objawy zazwyczaj zaczynają się stopniowo, często od ledwo zauważalnego drżenia w jednej ręce. Przy chorobie Parkinsona drżenia występują bardzo powszechnie i stanowią najbardziej rozpoznawalny objaw, jednak zaburzenie to powodować może również wiele innych dolegliwości, m.in. sztywność lub spowolnienie ruchów. W niniejszym artykule wskazujemy na najważniejsze informacje na temat choroby Parkinsona, w szczególności jej objawach, przyczynach rozwoju, czynnikach ryzyka i metodach leczenia.

We wczesnych stadiach choroby Parkinsona często twarz może tracić na typowej dotychczas mimice, tracąc na swoim charakterystycznym wyrazie. Z kolei ręce mogą się zacząć kołysać, szczególnie przy chodzeniu. Bardzo często mowa staje się jakby bardziej miękka lub niewyraźna. Objawy choroby Parkinsona nasilają się wraz z postępem choroby, który zazwyczaj trwa kilka lat. Chociaż nie można jej wyleczyć, odpowiednio dobrane leki mogą znacznie złagodzić objawy. Czasami lekarz może zalecić operację, aby stymulować działanie niektórych obszarów mózgu. Wszystko jednak zależy od zaawansowania jej objawów.

Objawy choroby Parkinsona

Objawy choroby Parkinsona mogą być bardzo różne. Wczesne objawy mogą być łagodne i niezauważone. Często pojawiają się po jednej stronie ciała i zwykle po tej stronie pozostają najsilniejsze, nawet po wystąpieniu objawów po obu stronach. Objawy choroby Parkinsona mogą najczęściej obejmować:

  • Drżenie – Rozpoczyna się zazwyczaj w kończynie, często w dłoni lub palcach. Można mieć problem z pocieraniem kciuka i palca wskazującego w przód i w tył. Ręka może samoczynnie drżeć, gdy pozostaje w spoczynku.
  • Zwolniony ruch (bradykinesia) – Z czasem choroba Parkinsona może spowolnić ruch, sprawiając, że proste zadania są trudne i czasochłonne. Kroki mogą stać się krótsze podczas chodzenia. Może być również trudno wstać z krzesła. Często również występuje ciągnięcie stopami podczas próby chodzenia.
  • Sztywne mięśnie – Może zazwyczaj wystąpić w dowolnej części ciała. Sztywne mięśnie mogą być bolesne i ograniczać zakres ruchu.
  • Nieprawidłowa postawa i równowaga – Sylwetka może zostać pochylona lub można mieć problemy z utrzymaniem równowagi.
  • Utrata ruchów automatycznych – Możesz mieć zmniejszoną zdolność wykonywania ruchów, w tym mrugania, uśmiechania się lub kołysania rękami podczas chodzenia.
  • Zmiany mowy – Można zacząć mówić cicho, szybko lub jąkać. Mowa może być bardziej monotonna niż zwykle.
  • Zmiany w piśmie – Często wśród typowych objawów występują trudności z pisaniem, podczas którego litery wydają się być mniejsze.

Kiedy iść do lekarza?

Jeśli wystąpi którykolwiek z objawów związanych z chorobą Parkinsona, należy zgłosić się do lekarza, nie tylko w celu zdiagnozowania choroby, ale także w celu wykluczenia innych przyczyn objawów.

Przyczyny choroby Parkinsona

W chorobie Parkinsona pewne komórki nerwowe (neurony) w mózgu stopniowo rozpadają się lub umierają. Wiele objawów wynika z utraty neuronów, które wytwarzają w mózgu chemiczny przekaźnik zwany dopaminą. Gdy poziom dopaminy spada, powoduje nieprawidłową aktywność mózgu, prowadzącą do objawów chorobowych i rozmaitych dysfunkcji.

Przyczyna choroby Parkinsona jest nieznana, ale niektóre czynniki wydają się odgrywać w tym pewną rolę, wśród których należy wymienić przede wszystkim:

  • Geny – Naukowcy zidentyfikowali określone mutacje genetyczne, które mogą wywoływać chorobę Parkinsona. Są one jednak dość rzadkie, z wyjątkiem pojedynczych przypadków, w których wielu członków rodziny cierpi na chorobę Parkinsona. Wydaje się jednak, że pewne zmiany genetyczne zwiększają ryzyko choroby, ale przy względnie małym ryzyku dla każdego z tych markerów genetycznych.
  • Środowiskowe wyzwalacze – Ekspozycja na niektóre toksyny lub czynniki środowiskowe może zwiększać ryzyko późniejszej choroby Parkinsona, ale ryzyko jest stosunkowo niewielkie.

Naukowcy zauważyli również, że wiele zmian zachodzi w mózgach osób cierpiących na chorobę Parkinsona, chociaż nie jest jasne, dlaczego te zmiany występują. Zalicza się do nich głównie:

  • Obecność ciał Lewy’ego – Zlepki konkretnych substancji w komórkach mózgowych są mikroskopowymi markerami choroby Parkinsona. Nazywa się je ciałami Lewy’ego i naukowcy uważają, że są ważną wskazówką co do przyczyny jej rozwoju.
  • Alpha-synukleina znajduje się w ciałach Lewy’ego – Chociaż w ciałach Lewy’ego znaleziono wiele substancji, naukowcy uważają, że ważnym jest naturalne i szeroko rozpowszechnione białko zwane alfa-synukleiną (α-synukleina). Znajduje się ono we wszystkich ciałach Lewy’ego w zbitej formie, której komórki nie mogą się rozłożyć. Jest to obecnie jedno z ważniejszych zagadnień w badaniach nad chorobą Parkinsona.

Choroba Parkinsona a czynniki ryzyka

Czynniki ryzyka rozwoju choroby Parkinsona obejmują głównie:

  • Wiek – Młodzi ludzie bardzo rzadko doświadczają tej choroby. Zwykle zaczyna się ona wieku średnim lub późnym, a ryzyko zwiększa się wraz z wiekiem. Ludzie zwykle wykazują pierwsze symptomy w wieku około 60 lat.
  • Dziedziczność – Posiadanie bliskiego krewnego z chorobą Parkinsona zwiększa ryzyko rozwoju choroby. Jednak takie ryzyko jest wciąż względnie małe, chyba że masz wielu krewnych w rodzinie z tą chorobą.
  • Płeć – Mężczyźni częściej chorują na Parkinsona niż kobiety.
  • Narażenie na toksyny – Ciągłe narażenie na herbicydy i pestycydy może nieznacznie zwiększać ryzyko rozwoju choroby.

Komplikacje związane z chorobą Parkinsona

Chorobie Parkinsona często towarzyszą pewne dodatkowe problemy, które można często skutecznie leczyć objawowo:

  • Trudności z myśleniem – Mogą wystąpić problemy poznawcze (demencja) i trudności z myśleniem. Zwykle występują one jednak w późniejszych stadiach choroby Parkinsona. Takie problemy poznawcze nie są zbyt wrażliwe na leki i raczej trudno im przeciwdziałać.
  • Depresja i zmiany emocjonalne – Wiele osób może doświadczyć depresji, czasami na bardzo wczesnym etapie. Leczenie depresji może ułatwić radzenie sobie z innymi wyzwaniami choroby Parkinsona. Można również doświadczyć innych zmian emocjonalnych, takich jak strach, niepokój lub utrata motywacji. Lekarze mogą podawać leki w celu osłabienia tych objawów.
  • Problemy z połykaniem – W miarę postępu choroby mogą wystąpić trudności z połykaniem. Ślina może gromadzić się w jamie ustnej w wyniku spowolnienia połykania, prowadząc do ślinotoku.
  • Problemy z żuciem i jedzeniem – Późne stadium choroba atakuje mięśnie w jamie ustnej, utrudniając żucie. Może to prowadzić do dławienia się i złego odżywiania.
  • Problemy ze snem i zaburzenia snu – Osoby z chorobą Parkinsona często mają problemy ze snem, w tym często budzą się przez całą noc, budzą się wcześnie lub zasypiają w ciągu dnia. Pacjenci mogą również doświadczać zaburzeń zachowania snu z szybkim ruchem oczu, co wiąże się z odgrywaniem marzeń sennych. Leki mogą pomóc w problemach ze snem.
  • Problemy z pęcherzem – Choroba Parkinsona może powodować problemy z pęcherzem, w tym niezdolność do kontrolowania moczu lub trudności z oddawaniem moczu.
  • Zaparcie – U wielu chorych dochodzi do zaparć, głównie z powodu wolniejszego działania przewodu pokarmowego.

Można również doświadczyć takich objawów jak:

  • Zmiany ciśnienia krwi – W przypadku wystąpienia nagłego spadku ciśnienia krwi (niedociśnienie ortostatyczne) mogą wystąpić zawroty głowy lub uczucie pustki w głowie.
  • Dysfunkcja węchu – Podczas choroby mogą także wystąpić problemy z węchem, w szczególności można doświadczyć trudności z określeniem pewnych zapachów lub różnicy między zapachami.
  • Zmęczenie – Wiele osób cierpiących na Parkinsona traci energię i odczuwa zmęczenie, zwłaszcza w ciągu dnia. Przyczyna tego stanu nie zawsze jest znana.
  • Ból – Niektórzy chorzy odczuwają ból w określonych obszarach ciała lub całym ciele.
  • Seksualna dysfunkcja – Niektóre osoby z chorobą Parkinsona zauważają spadek pożądania lub sprawności seksualnej.

Zapobieganie chorobie Parkinsona

Ponieważ przyczyna choroby Parkinsona jest nieznana, nie istnieją dowiedzione sposoby jej zapobiegania. Niektóre badania wykazały, że regularne ćwiczenia aerobowe mogą zmniejszać ryzyko choroby Parkinsona. Inne badania wykazały, że ludzie, którzy piją kofeinę – która znajduje się w kawie, herbacie i coli – rzadziej chorują na Parkinsona niż osoby, które jej nie piją. Jednak wciąż nie wiadomo, czy kofeina rzeczywiście bezpośrednio chroni przed chorobą, czy jest z nią powiązana w inny sposób. Obecnie nie ma wystarczających dowodów na to, że picie napojów zawierających kofeinę w celu ochrony przed chorobą, jest skuteczne. Zielona herbata również jest często kojarzona z wpływem na zmniejszenie ryzyka rozwoju choroby.

Diagnoza choroby Parkinsona

Nie ma specjalnego testu do diagnozowania choroby Parkinsona. Lekarz przeszkolony w zakresie chorób układu nerwowego (neurolog) rozpozna ją zazwyczaj na podstawie wywiadu chorobowego, przeglądu objawów przedmiotowych i podmiotowych oraz badania neurologicznego i fizycznego.

  • Lekarz może zalecić przeprowadzenie skanu SPECT z pojedynczym fotonem, zwane skanerem transportera dopaminy (DAT). Chociaż może to pomóc w potwierdzeniu, że ma się do czynienia z chorobą Parkinsona, to objawy i badanie neurologiczne ostatecznie determinują prawidłową diagnozę. Większość ludzi nie wymaga skanowania DAT.
  • Lekarz może zlecić testy laboratoryjne, takie jak badania krwi, w celu wykluczenia innych chorób, które mogą powodować objawy.
  • Testy obrazowe, takie jak MRI, CT, USG mózgu i skany PET, mogą być również stosowane w celu wykluczenia innych zaburzeń. Testy obrazowania nie są szczególnie pomocne w diagnozowaniu choroby Parkinsona.

Oprócz badania lekarz może przepisać carbidopę-levodopę (Rytary, Sinemet, inne), czyli lek na chorobę Parkinsona. Należy przyjmować wystarczającą dawkę, aby wykazać korzyści, ponieważ niskie dawki na dzień lub dwa nie zapewniają właściwych obserwacji. Znacząca poprawa w przypadku tego leku często potwierdza diagnozę choroby Parkinsona.

Czasami zdiagnozowanie choroby Parkinsona wymaga czasu. Lekarze mogą zalecić regularne wizyty kontrolne u przeszkolonych w zakresie zaburzeń ruchowych neurologów, aby ocenić stan i objawy w miarę upływu czasu oraz zdiagnozować chorobę.

Leczenie choroby Parkinsona

Choroby Parkinsona nie można wyleczyć, ale niektóre terapie mogą pomóc w kontrolowaniu objawów, często w bardzo istotnym zakresie. W niektórych późniejszych przypadkach można zalecić operację. Lekarz może również zalecić zmiany w stylu życia, szczególnie ćwiczenia aerobowe. W niektórych przypadkach pomocna może okazać się fizykoterapia, która koncentruje się na równowadze i rozciągnięciu. Logopeda może z kolei pomóc poprawić problemy z mową.

Leki na chorobę Parkinsona

Leki mogą pomóc w radzeniu sobie z problemami z chodzeniem, poruszaniem się i drżeniem, zwiększając lub zastępując dopaminę.

Chorzy mają niskie stężenia dopaminy w mózgu, jednak nie można podawać jej bezpośrednio, ponieważ nie przedostanie się ona do mózgu. Po rozpoczęciu leczenia można znacząco osłabić dokuczliwe objawy. Z biegiem czasu jednak korzyści z używania leków często maleją lub stają się mniej spójne. Zazwyczaj jednak można dosyć dobrze kontrolować objawy. Leki, które lekarz może przepisać to przede wszystkim:

Carbidopa-levodopa – Levodopa to najskuteczniejszy lek na chorobę Parkinsona, który jest naturalnym związkiem chemicznym, przenikającym do mózgu i przekształcającym się w dopaminę. Levodopa jest łączona z carbidopą (Lodosyn), która chroni levodopę przed wczesną konwersją do dopaminy poza mózgiem. Zapobiega to lub zmniejsza skutki uboczne, takie jak nudności. Działania niepożądane mogą obejmować nudności lub zawroty głowy (niedociśnienie ortostatyczne). Po latach, w miarę postępu choroby, korzyści ze stosowania levodopy mogą stać się mniej stabilne, z tendencją do zaniku. Mogą również wystąpić mimowolne ruchy (dyskinezy) po przyjęciu większych dawek tego leku. Lekarz może zmniejszyć jego dawkę lub dostosować czas dawkowania, aby kontrolować te efekty.

Infuzja Carbidopa-levodopa – Duopa to markowy lek złożony z carbidopy i levodopy. Jest podawany przez rurkę do karmienia, która dostarcza lek w postaci żelu bezpośrednio do jelita cienkiego. Duopa jest przeznaczona dla pacjentów z bardziej zaawansowaną chorobą Parkinsona, którzy nadal reagują na carbidopę-levodopy, ale mają wiele zaburzeń. Ponieważ Duopa jest stale podawana, poziomy we krwi tych dwóch leków pozostają stałe. Umieszczenie tuby z Duopą wymaga niewielkiego zabiegu chirurgicznego. Zagrożenia związane z posiadaniem jej obejmują wypadnięcie rurki lub infekcje w miejscu infuzji.

Agoniści dopaminy – W przeciwieństwie do levodopy agoniści dopaminy nie zmieniają się w dopaminę. Zamiast tego naśladują efekty dopaminy w mózgu. Nie są tak skuteczne jak levodopa w leczeniu objawów, jednak można je stosować z levodopą. Agoniści dopaminy obejmują pramipeksol (Mirapex), ropinirol (Requip) i rotigotine (Neupro, podany jako plaster). Apomorfina (Apokyn) jest krótko działającym agonistą dopaminy stosowanym do uzyskania szybkiej ulgi. Niektóre działania niepożądane agonistów dopaminy są podobne do działań niepożądanych carbidopy-levodopy. Mogą obejmować halucynacje, senność i zachowania kompulsywne, takie jak hiperseksualność, skłonności do hazardu i przejedzenia. Jeśli zażywasz te leki i zachowujesz się w sposób, który nie pasuje do ciebie, porozmawiaj ze swoim lekarzem.

Inhibitory MAO-B – Leki te obejmują selegilinę (Eldepryl, Zelapar), rasagilinę (Azilect) i safinamid (Xadago). Pomagają zapobiegać rozpadowi dopaminy mózgu poprzez hamowanie enzymu mózgowego monoaminooksydazy B (MAO-B). Enzym ten metabolizuje dopaminę mózgową. Działania niepożądane mogą obejmować nudności lub bezsenność. Po dodaniu do carbidopy-levodopy leki te zwiększają ryzyko halucynacji. Leki te nie są często stosowane w połączeniu z większością leków przeciwdepresyjnych lub niektórych środków odurzających z powodu potencjalnie poważnych, ale rzadkich reakcji. Przed podjęciem jakichkolwiek dodatkowych leków z inhibitorem MAO-B należy skonsultować się z lekarzem.

Inhibitory O-metylotransferazy katecholowej (COMT) – Entakapon (Comtan) jest głównym lekiem tej klasy. Łagodnie przedłuża on działanie terapii levodopą poprzez blokowanie enzymu, który rozkłada dopaminę. Skutki uboczne, w tym zwiększone ryzyko mimowolnych ruchów (dyskinezy), wynikają głównie ze zwiększonego efektu levodopy. Inne działania niepożądane obejmują biegunkę lub inne nasilone działania niepożądane levodopy. Tolcapone (Tasmar) jest innym inhibitorem COMT, który jest rzadko przepisywany ze względu na ryzyko poważnego uszkodzenia i niewydolności wątroby.

Leki przeciwcholinergiczne – Te leki były używane przez wiele lat, aby pomóc w kontrolowaniu drżenia związanego z chorobą Parkinsona. Dostępnych jest kilka środków antycholinergicznych, w tym benztropina (Cogentin) lub triheksyfenidyl. Jednak ich skromne korzyści są często kompensowane przez skutki uboczne, takie jak zaburzenia pamięci, splątanie, halucynacje, zaparcia, suchość w jamie ustnej i zaburzenia oddawania moczu.

Amantadyna – Lekarze mogą przepisać samą amantadynę, aby zapewnić krótkotrwałe złagodzenie objawów łagodnego i wczesnego stadium choroby Parkinsona. Może być również podawana z carbidopą-levodopą podczas późniejszych stadiów choroby, w celu kontrolowania mimowolnych ruchów (dyskinezy) indukowanych przez carbidopę-levodopę. Efekty uboczne mogą obejmować siniaki, obrzęki kostek lub halucynacje.

Zabiegi chirurgiczne w leczeniu choroby Parkinsona

Głęboka stymulacja mózgu to najbardziej znany zabieg chirurgiczny, stosowany w leczeniu tej choroby. W głębokiej stymulacji mózgu (DBS) chirurdzy implantują elektrody do określonej części mózgu. Elektrody są podłączone do generatora wszczepionego w klatkę piersiową w pobliżu obojczyka, który wysyła impulsy elektryczne do mózgu i może istotnie zmniejszyć niektóre objawy choroby. Lekarz może dostosować ustawienia stymulatora w zależności od stanu pacjenta. Zabieg wiąże się jednak z ryzykiem, w tym infekcjami, udarem lub krwotokiem mózgu. Niektóre osoby mają problemy z systemem DBS lub doznają powikłań ze względu na stymulację, a lekarz może potrzebować dostosować lub wymienić niektóre elementy systemu.

Głęboka stymulacja mózgu jest najczęściej oferowana osobom z zaawansowaną chorobą Parkinsona, które mają niestabilne odpowiedzi na leki (levodopy). DBS może stabilizować fluktuacje leków, zmniejszać lub zatrzymywać mimowolne ruchy (dyskinezy), zmniejszać drżenie, zmniejszać sztywność i poprawiać spowolnienie ruchu. DBS jest skuteczny w kontrolowaniu błędnych i zmiennych reakcji na levodopę lub w kontrolowaniu dyskinezy, która nie poprawia się wraz z korektami w zakresie stosowania leków.

Jednak DBS nie jest pomocny w przypadku problemów, które nie reagują na terapię levodopą oprócz drżenia. Drżenie może być kontrolowane przez DBS, nawet jeśli pacjent nie reaguje zbytnio na levodopę. Chociaż DBS może zapewniać trwałe korzyści dla zmniejszenia objawów choroby Parkinsona, nie zapobiega jej postępowi.

Styl życia i domowe środki zaradcze

Kiedy choroba Parkinsona zostanie zdiagnozowana, należy ściśle współpracować z lekarzem, aby znaleźć plan leczenia, który oferuje największą ulgę od objawów przy jak najmniejszych skutkach ubocznych. Niektóre zmiany w stylu życia mogą również ułatwić życie z chorobą.

Zdrowe odżywianie

Podczas gdy nie udowodniono, aby żywność lub kombinacja pokarmów pomagała w chorobie Parkinsona, niektóre pokarmy mogą złagodzić niektóre z objawów. Na przykład spożywanie pokarmów bogatych w błonnik i spożywanie odpowiedniej ilości płynów może pomóc w zapobieganiu zaparciom, które są dość powszechne przy tej chorobie.

Zrównoważona dieta zapewnia również składniki odżywcze, takie jak kwasy tłuszczowe omega-3, które mogą być korzystne dla chorych.

Ćwiczenia

Ćwiczenia mogą zwiększyć siłę, elastyczność i funkcje mięśni. Ćwiczenia mogą również poprawić samopoczucie i zmniejszyć depresję lub lęk.

Lekarz może zaproponować również pracę z fizjoterapeutą. Można także wypróbować ćwiczenia takie jak spacery, pływanie, ogrodnictwo, taniec, aerobik w wodzie lub rozciąganie.

Choroba Parkinsona może zaburzać poczucie równowagi, utrudniając chodzenie normalnym tempem. Ćwiczenia mogą poprawić równowagę. Dodatkowo może również pomóc:

  • staranie się nie ruszać zbyt szybko,
  • wyciągnie i kontrolowanie pięt, aby najpierw uderzać nią w podłoże podczas chodzenia, gdy idziesz.
  • patrzenie przed siebie podczas chodzenia, a nie bezpośrednio w dół.

Unikanie upadków

W późniejszych stadiach choroby można łatwo się przewracać. W rzeczywistości często występują wytrącenia z równowagi tylko przez małe pchnięcie lub uderzenie. W takim przypadku warto zadbać o:

  • rozkładanie swojej masy równomiernie między obiema stopami,
  • unikanie noszenia cięższych rzeczy podczas chodzenia,
  • unikanie chodzenia do tyłu.

Codzienne czynności życiowe

Codzienne czynności życiowe, takie jak ubieranie się, jedzenie, kąpanie się i pisanie, mogą być trudne dla osób z chorobą Parkinsona. Terapeuta zajęciowy może pokazać techniki ułatwiające codzienne życie.

Choroba Parkinsona a medycyna alternatywna

Terapie wspomagające mogą pomóc złagodzić niektóre z objawów i powikłań, wynikających z choroby Parkinsona, takich jak ból, zmęczenie i depresja. W połączeniu z innymi terapiami mogą istotnie poprawić jakość życia:

  • Masaż – Terapia masażu może zmniejszyć napięcie mięśni i zapewnić lepszy relaks. Terapia ta jest jednak rzadko objęta ubezpieczeniem zdrowotnym.
  • Tai chi – Starożytna forma chińskiego ćwiczenia, która wykorzystuje powolne, płynne ruchy, które mogą poprawić elastyczność, równowagę i siłę mięśni. Tai chi może również zapobiegać upadkom. Kilka form tai chi jest dostosowanych dla osób w każdym wieku i kondycji fizycznej. Badanie wykazało, że tai chi może poprawić równowagę osób z łagodną i umiarkowaną chorobą Parkinsona bardziej niż rozciąganie i trening oporowy.
  • Joga – W jodze delikatne ruchy i pozy rozciągające mogą zwiększyć elastyczność i równowagę. Można jednak modyfikować większość pozycji, aby dopasować je do swoich fizycznych możliwości.
  • Technika Aleksandra – Ta technika, która skupia się na postawie mięśni, równowadze i myśleniu o tym, w jaki sposób korzystasz z mięśni, może zmniejszyć napięcie mięśni i ból.
  • Medytacja – W medytacji po cichu odzwierciedlasz i skupiasz swój umysł na idei lub obrazie. Medytacja może zmniejszyć stres i ból oraz poprawić samopoczucie.
  • Terapia zwierząt – Posiadanie psa lub kota może zwiększyć elastyczność i ruch oraz poprawić stan emocjonalny.

Radzenie sobie i wsparcie

Życie z jakąkolwiek przewlekłą chorobą może być trudne i normalna jest czasem złość, depresja lub zniechęcenie. W szczególności choroba Parkinsona może być bardzo frustrująca, ponieważ chodzenie, mówienie, a nawet jedzenie stają się trudniejsze i bardziej czasochłonne.

U osób z chorobą Parkinsona dość często występuje depresja, jednak odpowiednie leki mogą pomóc złagodzić jej objawy. Chociaż przyjaciele i rodzina mogą być twoimi najlepszymi sprzymierzeńcami, zrozumienie ludzi, którzy wiedzą, przez co przechodzisz, może być szczególnie pomocne. Grupy wsparcia nie są dla wszystkich. Jednak dla wielu osób z chorobą Parkinsona i ich rodzin, grupa wsparcia może być dobrym źródłem praktycznych informacji na temat choroby. Ponadto grupy oferują miejsce, w którym można znaleźć osoby, które przechodzą podobne sytuacje i mogą cię wesprzeć.

Aby dowiedzieć się o grupach wsparcia w swojej społeczności, porozmawiaj ze swoim lekarzem, pracownikiem socjalnym lub lokalną pielęgniarką środowiskową. Ty i Twoja rodzina możecie również korzystać z rozmów z lekarzem psychiatrą.

Przygotowanie się do wizyty u lekarza

Najprawdopodobniej najpierw odwiedzisz swojego lekarza pierwszego kontaktu. Możesz jednak zostać skierowanym do lekarza przeszkolonego w zakresie zaburzeń układu nerwowego, czyli neurologa. Ponieważ często jest dużo do omówienia, dobrze jest przygotować się na takie spotkanie. Oto kilka wskazówek, które pomogą przygotować się na wizytę.

  • Zapisz wszelkie objawy, które występują, w tym takie, które mogą wydawać się niezwiązane z powodem, dla którego zaplanowałeś spotkanie.
  • Zapisz kluczowe dane osobowe, w tym wszelkie istotne napięcia lub ostatnie zmiany w życiu.
  • Zrób listę wszystkich leków, witamin i suplementów, które regularnie stosujesz.
  • Poproś członka rodziny lub przyjaciela, aby przyszedł z tobą, jeśli to możliwe. Czasami może być trudno zapamiętać wszystkie informacje dostarczone podczas spotkania. Ktoś, kto Ci towarzyszy, może zapamiętać coś, co przegapiłeś lub zapomniałeś.

Twój czas spędzony z lekarzem jest ograniczony, więc przygotowanie listy pytań z wyprzedzeniem pomoże ci w pełni wykorzystać wizytę. W przypadku choroby Parkinsona, kilka podstawowych pytań może okazać się szczególnie przydatne:

  • Jaka jest najbardziej prawdopodobna przyczyna moich objawów?
  • Czy są inne możliwe przyczyny?
  • Jakich testów potrzebuję? Czy te testy wymagają specjalnego przygotowania?
  • Jak postępuje choroba Parkinsona?
  • Czy w końcu będę potrzebował opieki długoterminowej?
  • Jakie zabiegi są dostępne i jakie są polecane właśnie dla mnie?
  • Jakich rodzajów efektów ubocznych mogę się spodziewać po leczeniu?
  • Jeśli leczenie nie działa lub przestaje działać, czy mam dodatkowe opcje?
  • Mam inne problemy zdrowotne. Jak najlepiej je leczyć równolegle?

Oprócz pytań, które przygotowałeś, aby zadać swojemu lekarzowi, nie wahaj się zadawać innych, które pojawiają się podczas wizyty. Twój lekarz prawdopodobnie zada Ci kilka pytań. Bądź gotowy na ich udzielenie odpowiedzi, w szczególności:

  • Kiedy po raz pierwszy zacząłeś odczuwać objawy?
  • Czy masz objawy przez cały czas, czy przychodzą i odchodzą?
  • Czy coś poprawia objawy?
  • Czy coś wydaje się pogarszać twoje objawy?
Poprzedni artykułBor – Właściwości, źródła i korzyści dla zdrowia
Następny artykułBrak odporności – Przyczyny i ryzyko
Przede wszystkim jestem pasjonatką i propagatorką wiedzy na temat zdrowego stylu życia. Od wielu lat interesuję się działaniem rozmaitych składników aktywnych, witamin i minerałów, a zwłaszcza ich wpływem na ludzki organizm. Swoją wiedzą farmaceutyczną i doświadczeniem najczęściej dzielę się w formie artykułów prasowych i opracowań, które mam nadzieję pomagają czytelnikom w utrzymaniu pełni zdrowia, kondycji i dobrego samopoczucia. Swoje artykuły kieruję przede wszystkim do czytelników, którzy szukają jasnych i czytelnych informacji, pozbawionych niestrawnego medycznego żargonu. Prywatnie jestem miłośniczką sportu i aktywnej rekreacji. Uwielbiam kontakt z przyrodą i kocham wszystko, co naturalne.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wstaw swój comentarz!
Wpisz tutaj swoje imię

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.